ادامه گفت و گوی اختصاصی گیل آی کی دو با شیهان آق ساقلو اولین هاکاما پوش آیکیدو ایران.
گیل آی کی دو: آیا دوست دارید به عنوان یک ورزشکار وارد صنعت سینما شوید؟
شیهان آق ساقلو: دوست دارم البته تحت شرایطی. بنده به دلیل این که بنده مسئول سبک یک ورزشی در ایران هستم ، نه یک هنرپیشه و در ایران شرایط خاصی وجود دارد، اگر هنرپیشه بشوم دیگر نمی توانم مسئول سبک باشم چون در ایران پذیرش چنین موضوعی وجود ندارد نمونه اش فردی را میشناسم که مسئول سبکی بوده، و در مقابل بازیگر نقش اول فیلم کتک خورده و ایشان دیگر به عنوان یک چهره ی خوب در ورزش مربوطه شناخته نشدند. به این دلیل که ورزشکاری قوی و حرفه ای بوده و دیگران به او گفتند چرا کتک خوردی؟ شمایی که می توانستی نقش اول آن فیلم را بزنی، چرا آن را نزدی؟ در هر صورت چون ورزشکاران نقش اول در فیلم را ندارند و مردمی که فیلم را تماشا می کنند نقش اول و سوپراستار فیلم را دوست دارند نه فرد رزمی کار درون فیلم را. چون احتمال دارد به هیچ وجه آن را نشناسند بالطبع آن نقش اول باید برنده شود حالا اگر قرار شود برنده شود و فیلمنامه به گونه ای باشد که مرا بزند که برنده شود و اگر به این شکل باشد رزمی کاران و ورزشکاران دیگر که مرا می شناسند می گویند تو چگونه به آن فرد باختی در نهایت وجه ی ورزشی من از بد خواهد شد. و در ایران محوریت بیشتر فیلم ها بر روی بازیگران و سوپراستارها می باشد تا ورزشکاران. گفتنی است آقای پورنگ پورحسینی فرزند هنرپیشه ی قدیمی ی تلویزیون جناب آقای پرویز پورحسینی از شاگردان قدیمی بنده می باشد که وقتی به ایشان گفتم تصمیم دارم هنرپیشه شوم و در فیلمی بازی کنم ایشان مرا راهنمایی کردند و گفتند بهتر است که وارد سینما نشوی چون اذیت خواهی شد من بیشتر از این از ایشان سوال نپرسیدم زیرا حرف ایشان را بسیار قبول دارم و وارد صنعت سینما نشدم و یا شفاف تر بخواهم بگویم خودم نخواستم که وارد این حوزه شوم.
گیل آی کی دو: آیا در حال حاضر هم با برنامه های ورزشی تلویزیون مانند گذشته همکاری می کنید؟
شیهان آق ساقلو: جایش خیلی خالی است. بله آن زمان که شما می فرمایید در شبکه ی سه برنامه ی فنون شرقی که اتفاقا دلم می خواست حتما اسمش را در این مصاحبه ذکر نمایم همکاری می کردم. فنون شرقی تنها برنامه ای بود از بنده هیچ پولی نگرفت و در مقابل پولی هم بابت آموزش به بنده پرداخت نکرد. برنامه به شکلی بود که هر هفته به مدت ده دقیقه به صورت زنده پخش می شد البته با فیلم برداری از قبل و به نام زنده. گروه فیلم برداری می آمدند و مثل یک برنامه زنده برنامه ضیط میکردند و فیلم برداری این گونه بود که کارگردان پس از آماده سازی وسایل فیلمبرداری میگفتند: دوربین یک آماده دوربین دو آماده نور تصویر صدا آماده، اکشن می گفتند و در یک دقیقه مانده به اتمام برنامه ، کارگردان با اشاره دست به من می گفت یک دقیقه مانده به اتمام برنامه، استاد فرض کنید برنامه زنده است و شما برنامه رو تمام کنید. به طور کلی هیچ زحمتی هم برای شبکه نداشت و این تنها برنامه ای بود که من با آن همکاری طولانی داشتم. من هم راضی بودم. بخاطر اینکه هیچ هزینه نمی کردم و در مقابل تبلیغاتی برای آی کی دو می شد و مردم با ورزش آی کی دو آشنا می شدند و می توانستند با دیدن این فنون بیشتر به آی کی دو علاقه مند شده و به این رشته رو بیارند و بهره کافی را از آموزش ها گرفته و حداقل می توانستند از آن ها استفاده کنند. دلیل این که ماندگار نشد ادامه پیدا نکرد این بود که برنامه های دیگر و شبکه های دیگر درخواست پول می کردند و می کنند البته این برنامه ها تهیه کننده دارند و صدا و سیما بابت آن به تهیه کننده ها پول پرداخت می کند اما این ها از مربیان و آموزشگران عرصه ورزش هم پول طلب می نمایند. بدون شک پرداخت این هزینه ها بسیار سنگین می باشد و به ناچار باید دنبال اسپانسر رفت. از اسپانسر من باید چقدر بگیرم؟ به عنوان مثال برنامه ای هست حدود چند ماه پیش به من پیشنهاد شده در شبکه سه و از من درخواست ۴۰ میلیون تومان پول کردند برای ۶ ماه ( هر هفته یک برنامه آموزشی بمدت ده دقیقه ) واقعیت امر این است من نتوانستم ۴۰ میلیون تومان پول را تهیه کنم. یعنی هم بروم آموزش بدهم و هم ۴۰ میلیون تومان پول پرداخت کنم. در هیچ جای دنیا به این شکل نمی باشد بدون شک فرد در قبال آموزشی که می دهد پولی دریافت می کند ولی در ایران نه تنها پولی دریافت نمی کنید بلکه باید هزینه ای هم پرداخت نمایید. به همین دلیل من قبول نکردم. در صورتی که دست اندرکاران برنامه می گفتند در داخل شبکه پخش می شود و در تیزر های مربوط به برنامه اسم دفاع شخصی ورزش آی کی دو و مربی آورده می شود. با وجود تمام این موارد به من پیشنهاد اسپانسر داده که می توانم برای هزینه های موجود از اسپانسر کمک بگیرم ولی متاسفانه من نتوانستم چون من فوتبالی نیستم من رزمی کارم و ۴۰ میلیون هم شخصا نتوانستم بپردازم و نرفتم که آموزش بدهم.
گیل آی کی دو: آیا خودتان به صورت شخصی پکیج های آموزشی برای علاقه مندان به رشته ی ورزشی آی کی دو آماده کرده اید؟
شیهان آق ساقلو: بله سال ۱۳۸۳ این کار را انجام داده ام و برای اینکه یک فیلم تکنیکی آموزشی خوب از کار در بیاید از کارگردان و تصویر برداران صدا و سیما و اجاره تجهیزاتی مثل دوربین و پایه و … استفاده کردم. آن زمان یادم می آید که یک و نیم میلیون تومان بنده هزینه نمودم برای تهیه ی سی دی کمربند کیو ۵ (کمربند زرد) ورزش آی کی دو یعنی اولین کمر بند این رشته ی ورزشی. با خودم گفتم این سرمایه را من ابتدا برای تولید خواهم گذاشت و با فروش سی دی ها کمربند رده ی بعدی را آموزش داده و این کار را ادامه خواهم داد تا رده های بالا. بنده آن زمان خاطرم است که ۲۰۰ عدد سی دی از آن پکیج تهیه کردم ولی متاسفانه هنوز۵۰ عدد از آن را نفروخته بودم که دیدم به دلیل عدم قانون کپی رایت محتوای فیلم آموزشی در دستان خیلی از افراد در باشگاه ها می باشد و عملا به نوعی تمام هزینه ای که کرده بودم سوخت شد خب من دیدم هزینه داشتم می کردم و زحمت زیادی هم می کشیدم. مخصوصا برای لوکیشن ها چندین لوکیشن را هماهنگ کرده بودم از جمله در شمال کنار دریا، جنگل، کوه و سالن باشگاهی استفاده کرده بودم. هزینه ی سفر ما در آن زمان برای اجاره ی فقط یک دوربین ها روزی ۱۰۰ هزار تومان بوده و جدا از هزینه های مالی و شرایط جوی که در کار ما اختلالاتی به وجود می آورد. به عنوان مثال: در ساعت هشت صبح دوربین اجاره ای تحویل ما شد و سفر به شمال ایران را آغاز کردیم جهت لوکیشن کنار دریا و وقتی به ساحل رسیدیم و بعد از آماده سازی وسایل و عوامل فیلمبرداری و تست گرفتن هنگام غروب شد و نور خوبی جهت فیلمبرداری نداشت و به ناچار شب آن جا اقامت کردیم. به جنگل رفتیم باران می آمد و نمیشد کار کرد حتی یک بار خاطرم است شغال در اطراف ما بسیار زیاد بود و کارگردان قبول نکرد که کار کنیم و مجبور شدیم به داخل باشگاه برویم با تمام این مشکلات و سوخت شدن هزینه ای که کرده بودم و بدون هیچ بازخوردی ، به همین دلیل دیگر تصمیم گرفتم تنها به صورت حضوری و چهره به چهره آموزش دهم. و در حال حاضر در شبکه های اجتماعی و چند وب سایت که به یکدیگر مرتبط هستند فعالیت دیگری نداریم. و با توجه به عدم قانون کپی رایت دامین سایت و صفحه های رسمی خودمان را خریداری کرده ایم تا به نوعی از سوءاستفاده کردن این صفحات جلوگیری کرده باشیم.
گیل آی کی دو: آیا تجربه ی همکاری با سازمان های نظامی را داشته اید؟
شیهان آق ساقلو: بله حدود ۵ سال با فرماندهی یگانهای ویژه ناجا و همینطور سالهای زیادی را در بسیج و سپاه همکاری داشته ام و نیز با بانکهای شهر و رفاه کارگران البته جهت محافظان پول و حمل کننده گان پول همکاری داشته و آموزش داده ام .
گیل آی کی دو: ارتباطتان با کشور ژاپن چگونه است و آخرین بار که به آنجا سفر کرده اید چه زمانی و به چه قصدی بوده است؟
شیهان آق ساقلو: خیلی محکم تر از گذشته. اتفاقا چند هفته پیش از سفری که به کشور ژاپن داشتم برگشته ام. با توجه به اینکه مستقیما آی کی دو ایران را البته با کمک دو تن از اساتید ژاپنی ام و یک دوست خوب و همیشگی ایرانی ام در مرکز جهانی آی کی دو به ثبت رسانده ام و میتوانم مستقیما ارتباط داشته باشم ولی بنده در ژاپن بیشتر با استاد خودم سر و کار دارم. سعی ام این بوده که از طریق ایشان به سازمان جهانی آی کی دو وصل باشم و این مسیر و پل رو خراب نکرده و تلاش در حفظ آن دارم. خدمتتان باید عرض کنم که شرایط در ژاپن به این شکل نیست که وقتی به ژاپن سفر می کنم به هر باشگاهی که دلم خواست سر بزنم و خودم را محدود می کنم. گفتنی است ارتباط من با سازمان جهانی آی کی دو به دو صورت می باشد همانطور که اشاره کردم هم از طریق استادم و همچنین به صورت مستقیم ، زیرا بنده زیر نظر سازمان جهانی آی کی دو فعالیت می کنم و آی کی دو را سال ۲۰۰۶ میلادی با هزینه ی شخصی خودم در سازمان جهانی آی کی دو در ژاپن به ثبت رساندم که واقعا جای کشور ایران بین کشورهای ثبت شده در ورزش آی کی دو خالی بود و از این که پرچم کشور عزیزم را در دنیای آی کی دو به احتزاز در آوردم از ته دل خوشحال و این امر باعث افتخار بنده می باشد.
گیل آی کی دو: نام اساتیدی که با آنها کار کرده اید را برایمان نام ببرید و در حال حاضر با کدام استاد تمرین می کنید؟
شیهان آق ساقلو: اساتیدی که بنده داشته ام ( البته فقط در ژاپن ) و پیششان آی کی دو را یاد گرفته ام، در حال حاضر با آن ها همکاری نمی کنم می توانم این اساتید را نام ببرم. استاد یوشیدا متاسفانه، استاد هوریکوشی بوده متاسفانه، که استاد هوریکوشی کسی بوده که وقتی بازگشتم به کشور ایران چهار سال اول را به من خیلی کمک کرد. شاید بپرسید چرا در پایان اسم اساتید واژه ی متاسفانه را ذکر می کنم به این دلیل که ما دوستان هم وطنی در اطرافمان داریم که روابط ما را خراب کرده و باعث شدند که ما از هم جدا شویم و من به استاد های دیگرم رو بیاورم. همچنین استاد سایتو و استاد کوبایاشی بزرگ. استاد اصلی بنده که در حال حاضر که با ایشان همکاری می کنم استاد هارواو ایشیگاکی هستند که دان هفت جهانی آی کی دو را ۱۸ سال است که دارا می باشند و احتمال می دهیم تا ۲۰۲۰ میلادی طول بکشد یعنی دو سال دیگر می تواند دان هشت باشد البته این ها احتمالات هستند. در ضمن تمامیه اساتیدی که افتخار همکاری با آن ها را در گذشته و حال داشته ام ژاپنی می باشند.
گیل آی کی دو: این هوش، نکته سنجی و دید همه جانبه در شما ذاتی بوده یا از دستاوردهای سال ها تمرین آی کی دو می باشد؟
شیهان آق ساقلو: ما ذاتا اینگومه ملتی هستیم ، چون ایرانی هستیم و ایرانی ها افراد خلاق و باهوشی هستند. حالا این خلاقیت در ایرانی ها و باهوش بودنشان و البته توانمند بودن ایرانی ها قسمتی از ماجرا می باشد و اینکه من عاشق کارم هستم و چون عاشق کارم می باشم باعث شده بیشتر متمرکز شوم در کار و فعالیت ام. خب خلاقیت هم چاشنی کار بوده و همین طور ریزبینی. ببینید در ورزش آی کی دو چون هم گارد چپ آموزش داده می شود و هم گارد راست و با توجه به این مطلب که کسی که راست دست باشد از نیمکره ی سمت چپ مغزش استفاده می کند و کسی که چپ دست باشد برعکس از نیم کره ی سمت راست مغزش. با این اوصاف ، ما از هر دو جهت فنون و تکنیک را یاد می گیریم. در نتیجه این امر باعث می شود به خودی خود ما از فضای بیشتری از ذهن و مغزمان استفاده کنیم. به همین دلیل است از نظر بنده و یا بهتر بگویم از دید بنده وقتی ورزش آی کی دو را سال های سال تمرین می کنیم به یک آرامش ذهنی می رسیم. و فکر می کنم دلیل اینکه ما در رده های بالا دیگران رو نمی زنیم و بهشان آسیب نمی رسانیم رسیدن به همین آرامش است.
گیل آی کی دو: نظرتان در مورد مردم رشت چیست؟
شیهان آق ساقلو: مردم رشت بسیار با کلاس، فهمیده و دانا هستند و با احترام و قابل احترام. و من همیشه دوست داشتم این را از صمیم قلب می گویم هیچ بدی از آن هایی که برخورد داشتم تا بحال ندیده ام و در مجموع من از آی کی دو کارهایی که دور و برم هستند راضی و خوشحالم و در درجه اول هم خودم را پدر خانواده بزرگ آی کی دو در ایران می دانم و خوشحالم که همه یک خانواده هستیم و دوستانه در کنار هم تمرین می کنیم.
گیل آی کی دو: در پایان اگر صحبت خاصی دارید و یا موردی از قلم افتاده آن را ذکر نمایید؟
شیهان آق ساقلو: چیزی را که من یادم رفت بگویم و شما هم سوال نپرسیدید و دوست دارم بگویم این است که من خیلی تاکید می کنم به مساله آموزش. آموزش دادن ها حتی در کلاس های درسی و دانشگاهی و… هم به همین شکل باید باشد اگر این گونه باشد ما همه موفق خواهیم شد. به طور کلی سر کلاس درس، مهم نیست کلاس درس هنر های رزمی یا دانشگاهی یا مدرسه و دبیرستان و دبستان. هنرجو و دانشجو اگر خوب گوش بدهد در ذهنش متوجه شود گفتاری که استاد، مربی و معلم می گوید را درست درک کند بهتر یاد خواهد گرفت تا این که برود بعدا بخواهد آن ها را چندین بار مرور کند. یعنی هنرجو سر کلاس باید حواسش جمع کار خودش باشد من از کجا این موضوع را متوجه می شوم؟ به وسیله ی آزمونی که می گیرم و برای اولین بار این قضیه را در مصاحبه با شما عنوان می کنم. این که من جمله ی فارسی را بگویم و هنرجو آن جمله را تکرار نمی کند و یا آن جمله ی من را روی بدنش اجرا نمی کند. متوجه می شوم حرف مرا متوجه نشده و درک نکرده تا زمانی که این اتفاق بیفتد به همین روال ادامه خواهم داد. به عنوان نمونه به هنرجو می گویم که پای راست جلو. پای چپ عقب. دست راست جلو. دست چپ عقب. موافق با پاهایت باشد وقتی ایشان نتواند اجرا کند یعنی فارسی حرف زدن بنده را درک نکرده یعنی در ذهنش متوجه نشده است. این تست را من گاهی از هنرجو هایی که می خواهند تازه شروع به تمرین آی کی دو بکنند می گیرم و اینکه می پرسند: استاد من می توانم چند ماهه فنون آی کی دو را یاد بگیرم؟ و من جوابی که به آن ها می دهم این است امکان ندارد شما زیر یک سال چیزی از بنده یاد بگیرید نه اینکه بنده آموزش ندهم بنده صد درصد کارم را ارائه می دهم و این شما هستید که تلاش نمی کنید و نمی توانید یاد بگیرید چون تعدد فنون و تکنیکها در ورزش آی کی دو بسیار زیاد است. همچنین وقتی می خواهم تست بگیرم می گویم خب حالا رو به جلو به فاصله ۲۵ الی ۳۰ سانت در مسیری که هستی از خط خارج شو بعد هنرجو حرکت دیگه ای را انجام می دهد در صورتی که با پای جلو باید سر بخورد اگر حرکت دیگه ای انجام دهد می فهمم باز متوجه نشده و این دو حالت دارد یا آی کیو اش ضعیف است یا هنوز عادت ندارد به این نوع کار و تمرین ، ولی اگر حرف مرا اجرا کرد می فهمم یک فرد باهوش و با آی کیو بالاست و قطعا ایشان خوب رشد خواهند کرد. چون شنیده هایش را تبدیل می کند به تکنیک و اجرا می کند. جالب است برایتان بگویم کتابی نوشته ام با عنوان: ” دوره آموزش مقدماتی آی کی دو آی کی کای” و ۱۲ بار آن را ویرایش کرده ام. سال ۱۳۸۴ شروع به نگارش نمودم و تا سال ۱۳۸۸ به طول انجامید ، با وسواس خاص آن را به پایان رساندم. سعی کردم به گونه ای بنویسم که اگر شخصی در دور افتاده ترین روستای ایران هم زندگی میکند و کتاب را واژه به واژه، جمله به جمله و سطر به سطر بخواند و همراه با خواندن در بدنش اجرا کند تکنیک های آی کی دو را بتواند بدون نقص اجرا کند. و لازم نباشد تا تهران و مرکز آی کی دو بیاید و حضوری آموزش ببیند در آن زمان به هیچ عنوان به این موضوع فکر نکردم که دشمنان و دیگران بخواهند از این نوشته ها و اطلاعات سوءاستفاده کنند و با یادگیری فنون برای خودشان سبک جدید به وجود بیاورند. تنها فکر و ذهن من این بوده در دور افتاده ترین روستای ایران اگر کسی علاقه مند به ورزش آی کی دو شد و نتوانست به صورت حضوری سر کلاس ها حاضر شود از مطالب کتاب بهره ی کافی را ببرد. و به مسایل آموزشی دسترسی داشته باشد و بتواند فنون و تکنیک های ورزش آی کی دو را یاد بگیرد. حتی برای اینکه ابعاد کتاب بزرگ نشود و سایزی باشد که قابل حمل باشد حجم کتاب را با شگردهای کوچک کردن عکس ها و یا ریزتر کردن فونت کاهش دادیم که در قیمت نهایی به صرفه باشد و هم همگان بتوانند خریداری کنند و همان طور که اشاره کردم سال ۱۳۸۸ با تیراژ ۳۰۰۰ جلد با هزینه ی شخصی آن را چاپ نمودم ولی متاسفانه تا کنون که تابستان سال ۱۳۹۷ شمسی است تقریبا نیمی از آن به فروش رفته است و استقبال چشم گیری از آن کتاب نشد.
جهت خواندن قسمت اول مصاحبه اینجا کلیک کنید
مصاحبه کننده : آقای صمد رهبریار
){kind=link}
بدون دیدگاه